Wojciech Weiss (1875 Leorda na Bukowinie - 1950 Kraków)

Letni dzień, ok. 1916

olej, płótno, 64 × 80,5 cm
sygn. monogramem wiązanym p. d.: „WW”

Pochodzenie:
– Aukcja DA Agra Art., 03.08.1998, nr kat. 35
– kolekcja prywatna, Polska

„Wojciech Weiss jest jednym z najczystszych temperamentów malarskich w sztuce polskiej. Radość kładzenia barw na płótnie, rozkosz malowania jest dla niego równoznaczna z życiem. Temat, anegdota, – to tylko pretekst. Być malarzem i tylko malarzem! Tłómaczyć świat swój i otaczający zapomocą tonów! Doznawać wrażeń plastycznych! Kolorowych wzruszeń! Weiss to impresjonizm! ”
Stanisław Świerz, Wojciech Weiss, [w:] „Sztuki Piękne”, R. 2, nr 4, 1925–26, s. 145.

„Krajobrazy Weissa owiane powietrzem napojonem światłem, ujmowane zgoła indywidualnie, a pojęte i oddane z całą szczerością prostotą wczuwającego się w nie artysty. Słońce i światło w każdej porze roku i dnia, w naturze wyczuwa Weiss jak nikt u nas
wcześniej”
M.Dąbrowski, Z wystawy w Pałacu Sztuki. XXIII Wystawa „Sztuki”, cyt. za R. Weiss,
Akordy światła i koloru. Wojciech Weiss i Aneri, Muzeum Regionalne w Stalowej Woli,
2009 r. s. 68

Wojciech Weiss

Malarstwo studiował w Szkole Sztuk Pięknych w Krakowie (m.in. u L. Wyczółkowskiego), a także w Paryżu, Rzymie i Florencji. W 1896 r. udał się w podróż artystyczną po Europie. W 1907 roku rozpoczął pracę dydaktyczną w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych. Już w 1913 otrzymał nominację na profesora zwyczajnego, zaś później trzykrotnie pełnił funkcję rektora. Od 1899 roku był członkiem Towarzystwa Artystów Polskich "Sztuka", a w 1909 został jego prezesem. Był jednym z największych twórców okresu Młodej Polski. Jego malarstwo odzwierciedla dekadencki nastrój epoki, a przy tym było zapowiedzią tendencji ekspresjonistycznych. Wśród podejmowanych przez artystę tematów dominują akty, pejzaże oraz martwe natury. Weiss malował m.in. widoki z okolic Strzyżowa, Płaszowa i Kalwarii Zebrzydowskiej. W latach 30-tych artysta regularnie przyjeżdżał na plenery nad Bałtyk. Po 1905 roku twórczość Weissa skłaniała się w kierunku koloryzmu, przybierając formy szczególnej transformacji barwy, by w późniejszym okresie nasycić się intensywną kolorystyką. Prace olejne Weissa zadziwiają nie tylko intensywnością kolorytu, lecz także fakturalną gęstością. Akwarele natomiast zdumiewają przejrzystością i lekkością tonu.

Czytaj więcej