Leopold Gottlieb Malarz, grafik i rysownik, działający w Krakowie, Paryżu i Wiedniu. Studiował w latach 1896-1902 w krakowskiej ASP u J. Malczewskiego i T. Axentowicza. Naukę kontynuował w Monachium, gdzie kopiował dzieła holenderskie w Starej Pinakotece. W 1904 r. zamieszkał na stałe w Paryżu. Był pomysłodawcą powstania krakowskiej Grupy Pięciu, w skład której weszli V. Hofman, M. Jakimowicz, J. Rembowski i W. Wojtkiewicz. W 1906 r. wyjechał do Jerozolimy. Objął tam katedrę malarstwa w Szkole Sztuki i Rzemiosła Bezalel. Po powrocie do Paryża w 1908 r. przebywał w kręgu artystów i krytyków. W czasie I wojny światowej walczył w szeregach dowodzonych przez Józefa Piłsudskiego. Zajmował się wtedy m.in.. Dokumentacją rysunkową wojskowego życia. Początkowo twórczość Gottlieba kształtowała się pod silnym wpływem młodopolskiej stylistyki. Dla portretów z tego okresu znamienna jest melancholijna aura i pogłębiona charakterystyka psychologiczna modeli. Sylwety ludzkie wpisywał Gottlieb także w dekoracyjne kompozycje wyobrażające opustoszałe miasta i rozległe pejzaże. W późniejszym okresie najchętniej malował motywy biblijne o ograniczonej gamie barwnej oraz linearnej strukturze. Od 1927 r. Gottlieb radykalnie zawęził kolorystykę do kilku tonów podstawowych, jasnych błękitów, różów i brązów; odcienie masy perłowej wzbogacał akcentami bieli.