„Lista motywów plenerowych, po jakie sięgał jest dość duża. Jest ona efektem nie tylko ciekawości świata i wrażliwości na jego walory, zamiłowania Juliana Fałata do podróżowania w „towarzystwie” pędzla, kasety z farbami i jakiegoś malarskiego podłoża, ale także wyrazem wytrwałego dążenia do utrwalania potęgi i zmienności form krajobrazowych oraz nastrojów natury”. I. Purzycka, „Julian Fałat. Życiorys pędzlem zapisany”, Bielsko-Biała 2017, s. 153

W twórczości Juliana Fałata dominują dwa nurty – są to pejzaże oraz sceny o tematyce myśliwskiej. Prezentowana na aukcji praca łączy właśnie oba te aspekty, dzięki którym artysta zyskał sławę oraz uznanie. Oto w rozlegle ukazanym pejzażu widzimy niedużych rozmiarów postać myśliwego z psem, wybierającego się na samotną wędrówkę w kierunku zboczy, górujących nad całością sceny. Kompozycja zachwyca wspaniale dobranymi jasnymi kolorami, którymi Fałat ukazał budzącą się przyrodę po wiosennych roztopach. Praca została wykonana w technice akwareli, w której Fałat był prawdziwym mistrzem. „Od dawna już stało się komunałem, że Fałat jest najlepszym akwarelistą polskim i jednym z najlepszych akwarelistów współczesnych. Fałat malował wprawdzie równie świetnie farbą olejną i pastelem: ale malując akwarelą był najbardziej sobą, w niej wypowiadał się najpełniej […] Z akwareli impresjonistycznej, stylizowanej z lekka na modłę japońską, Fałat uczynił posłuszne sobie narzędzie, przy którego pomoc chwytał i utrwalał wszystko, co narzucało się jego wrażliwej na kolory i kształty organizacji psychicznej.” (M. Wallis, „Julian Fałat”, w: „Wiadomości Literackie”, 1929, nr 30, s. 3.)
Sceny myśliwskie stały się jednym z najważniejszych tematów w twórczości Juliana Fałata. Indywidualnie zinterpretowane budziły zachwyt publiczności i krytyków. (...) Obrazy Fałata cieszyły się tak wielką popularnością zapewne dlatego, iż myślistwo i łowiectwo było ważnym elementem polskiej kultury szlacheckiej. Myśliwskimi kompozycjami artysty zafascynowany był również Henryk Sienkiewicz, piewca sarmatyzmu. Fałata nie interesował typ polowań par force, tak popularny w polskim malarstwie XIX wieku, lecz raczej indywidualne reakcje ludzi i towarzyszące im napięcie. Wśród bogatego zespołu prac można wyróżnić kilka grup tematycznych, które wielokrotnie przedstawiał: wyjazd na polowanie, nagonkę, odpoczynek myśliwych i powrót z polowania. Pierwsze kompozycje powstały w 1886 roku podczas pobytu w Nieświeżu, na słynnym polowaniu urządzonym dla księcia pruskiego Wilhelma. A. Król, Julian Fałat, Stalowa Wola 2010, s. 54–55 [kat. wyst.]