olej, tektura, 50 × 40 cm
sygn. i dat. l. d.: Wojciech Kossak/1917
na odwrocie potwierdzenie autentyczności: „Mój podpis jest autentyczny/Wojciech Kossak”; stan zachowania: niewielkie zagniecenia tektury
Obraz przedstawia dwóch krakowskich drużbów weselnych i dziewczynę. Obaj młodzieńcy
przedstawieni są konno, ubrani w tradycyjne stroje ludowe, w dłoniach trzymają kufle.
Zwróceni są w kierunku uśmiechniętej dziewczyny w stroju krakowskim. W tle widać krytą
strzechą chatę.
Wojciech Kossak znany jest przede wszystkim jako twórca obrazów historyczno-patriotycznych
i batalistycznych. Ze znawstwem malował konie, był również wziętym portrecistą.
Częste w jego twórczości są również sceny rodzajowe, wśród których krakowskie wesela
oraz ich uczestnicy należały do ulubionych i powtarzanych w różnych okresach.
Prezentowany na aukcji obraz „Przed karczmą – drużbowie” powstał w roku 1917
i jest jedną z kilku wersji. Wcześniejsza, z roku 1910, znajduje się w zbiorach Muzeum
Historycznego Miasta Krakowa. Inna reprodukowana jest w albumie Kazimierza Olszańskiego
„Wojciech Kossak”, Ossolineum 1990, il. 274.
W 1871 roku przerwał naukę w krakowskim gimnazjum i podjął studia w SSP w Krakowie, pod kierunkiem Władysława Łuszczkiewicza. Trzy lata później, w 1874 roku, wyjechał na dalsze studia do Monachium. Tam nauki pobierał u Aleksandra Straehubera, Aleksandra Wagnera oraz Wilhelma Lindenschmita. Studia malarskie kontynuował w Paryżu w latach 1877–1883. W roku 1895 wyjechał do Berlina, gdzie wraz z Julianem Fałatem namalował panoramę pt. Berezyna. Dzieło to odniosło bardzo duży sukces, a sam cesarz Wilhelm II namówił Kossaka do pozostania w Berlinie, w którym artysta faktycznie przebywał do 1902 roku. Pracował także na dworze Franciszka Józefa II. W roku 1913 objął stanowisko profesora warszawskiej Szkoły Sztuk Pięknych. Uczestniczył w wielu wystawach krajowych, między innymi w Krakowie, Lwowie, Warszawie, a także i zagranicznych – na paryskich Salonach, w Budapeszcie, Pradze, Londynie i Petersburgu. Kossak jawił się jako niezrównany malarz scen batalistycznych i historycznych. Gloryfikował w nich wojsko polskie: ułanów, szwoleżerów, legionistów. Szczególnie chętnie i ze znawstwem malował konie.