Włodzimierz Tetmajer Malarz i grafik, czołowy przedstawiciel Młodej Polski. W okresie 1875-1886 studiował w Szkole Sztuk Pięknych w Krakowie, we Wiedniu, a w latach 1886-1889 w Monachium a także w Académie Colarossi w Paryżu. W latach 1889 -1895 ponownie studiował w Krakowie pod kierunkiem J. Matejki. W 1890 r. ożenił się z Anną Mikołajczykówną, córką chłopa z Bronowic, co było skandalem towarzyskim w ówczesnym Krakowie. Uroczystości weselne tej pary (20 listopada 1900 w domu Tetmajerów w Bronowicach) zostały uwiecznione w dramacie Wesele Stanisława Wyspiańskiego. Artysta był zafascynowany polską wsią. Z niezrównaną pasją malował obrzędy i epizody z codziennego życia podkrakowskich chłopów, upatrując w nich jedynych nosicieli tradycyjnych wartości moralnych i pierwiastków polskości. Malował przedstawienia zalotów, radosnych spotkań i codziennej pracy chłopów. Jego obrazy emanują atmosferą ciepła, oddają duchowy spokój, pogodne usposobienie i witalność chłopów. Z niezwykła zręcznością komponował wielofiguralne sceny, którym nadawał swoistą dramaturgię. Malował syntetyczną plamą barwną modulowaną miękko i rozlewnie. Tworzył śmiałe kadry kompozycyjne, zdominowane nasyconą czerwienią i bielą. Jego twórczość i nieugięta postawa życiowa zrewolucjonizowały krakowskie środowisko artystyczne przełomu wieków.