olej, płótno, 65 × 92 cm
sygn. i dat. p. d.: „25/Włodz Terlikowski”
„Dzięki swojej osobowości ekspresjonisty [artysta] dał nam nowe wizje krajów, które poznał. Kolorysta, raz wstrzemięźliwy, innym razem hojny, konstruował obraz szerokimi, szybkimi pociągnięciami, bez żadnego ustępstwa na rzecz mody. W linii wielkich artystów Włodzimierz Terlikowski jest jednym z mistrzów współczesnej sztuki figuratywnej”.
Galerie Bernheim-Jeune, 1974, cyt. za: A. Czarnocka, „Siła i życie. Włodzimierz Terlikowski (1873–1951). Malarstwo”, [kat. wystawy], Biblioteka Polska w Paryżu, 2012, s. 22
Studiował w akademii monachijskiej oraz w Paryżu u J.P. Laurensa. W 1911 r. na stałe zamieszkał w Paryżu. Debiutował w roku 1900 wystawą indywidualną w galerii Bernheim-Jeune. W roku 1912 brał udział w Salonie Jesiennym. Wielokrotnie prezentował swoje prace, przede wszystkim w Paryżu, ale i w Wenecji, Brukseli oraz w Polsce. W 1973 roku w Galerie Jean Charpentier miał retrospektywną wystawę. Malował pejzaże będące pamiątką z licznych podróży, dekoracyjne martwe natury oraz portrety. Bliski w swej twórczości fowizmowi, stosował kontrastowe zestawienia fakturalne kładzionych farb – często używał szpachli.