tusz, papier, 31 × 29,5 cm w świetle passe-partout, sygn. i dat. p. d.: BEKSIŃSKI 68
Na odwrocie dedykacja:
Bo z dedykacją jest podobnie/jak z wpisem do pamiętnika/A zwięzłość nie była nigdy/moją mocną stroną, na całe/szczęście nie tylko moją./Więc w szkole po prostu niszczyłem/pamiętniki, a teraz nie mogę/zniszczyć przecież własnego/rysunku, no to w takim razie/niech to starczy za dedykację!/I jeszcze…ale już nic
Beksiński
Sanok 7.1.1969
Tu mi teraz mówią, że w dedykacji musi być także dla kogo/ i od kogo ale już przecież nie zetrę tego co wyżej/więc na pewno już się wygłupię i nie wyjdzie elegancko,/a więc teraz początek dedykacji:
Dla Pani Keycha od Pana Beksińskiego./A potem może już być to co przedtem, a dopiero potem/to co potem, a przed tym co przedtem tzn. (przepraszam)/Potem chyba nie poplątałem?
Zdzisław Beksiński Malarz, rzeźbiarz, fotograf, rysownik i artysta posługujący się grafiką komputerową. W latach 1947–1952 studiował na Wydziale Architektury Politechniki Krakowskiej. Twórczość Beksińskiego można podzielić na dwa okresy: awangardowy, który trwał zaledwie przez kilka pierwszych lat, i drugi, podczas którego artysta wypracowuje właściwy dla swojej sztuki, rozpoznawalny przez odbiorców wizerunek. Początkowo zajmował się fotografią, tworzył m. in. kolaże, tzw. antyfotografie, a także abstrakcyjne reliefy i figury z metalu. Wczesne prace artysty realizowane były w konwencji informelu, malowane reliefowo, grubo kładzioną farbą. Na początku lat sześćdziesiątych w pełni oddał się malarstwu fantastycznemu, wizjonerskiemu, figuratywnemu, starannie malowanemu farbą olejną na płycie pilśniowej. Pierwszy okres tego malarstwa, pod wpływem mistycyzmu wschodniego, był pełen symboli, tajemniczych treści i katastroficznej, pełnej grozy atmosfery. W 1977 r. opuszcza Sanok i przenosi się na stałe do Warszawy. W latach osiemdziesiątych odszedł od „anegdoty”, odciągającej uwagę od czystej formy malarskiej i zwrócił się ponownie w kierunku wcześniejszych doświadczeń z malarstwem abstrakcyjnym, posługując się jednak nadal czytelną formą. Wystawiał we Francji, Niemczech i niemal wszystkich ważnych ośrodkach w Polsce. W 1999 r. Muzeum Historyczne przygotowało na zamku w Sanoku największą retrospektywną wystawę artysty. Muzeum Historyczne w Sanoku posiada również najbogatszą kolekcję dzieł artysty. Jesienią 2011 roku zorganizowano dużą retrospektywę dwustu pięćdziesięciu prac z kolekcji Anny i Piotra Dmochowskich w Domu Plastyka w Warszawie. Od maja 2016 roku można oglądać obrazy Beksińskiego z prywatnej kolekcji Anny i Piotra Dmochowskich w Miejskiej Galerii Sztuki w Częstochowie, natomiast jesienią tego roku odbyła się inauguracja stałej wystawy 50 obrazów, 100 rysunków i 100 zdjęć artystycznych w Nowohuckim Centrum Kultury także ze zbiorów Dmochowskich. Ogromną wartością dla popularyzacji osoby Zdzisława Beksińskiego miała publikacja książki Magdaleny Grzebałkowskiej „Beksińscy. Portret podwójny” oraz powstanie filmu „Ostatnia rodzina” Jana A.P. Matuszyńskiego, za które otrzymał „Złote lwy” w 2016 roku.
Czytaj więcej
powrót
O nas
