Aukcja Militariów / 13 kwietnia 2019
2. Wojciech Kossak | Szwoleżerowie pod Wagram, 1893 r.
powrót
olej, płótno dublowane, 73 × 112 cm
sygn. i dat. l. d.: Wojciech Kossak/1893
stan zachowania dobry
Literatura:
E. Swieykowski Pamiętnik Towarzystwa Sztuk
Pięknych w Krakowie 1854–1904, Kraków 1905,
s. 77
Mała encyklopedia sztuki polskiej, Kraków 2007
– Kluszczyński, s. 86
Katalog 186 aukcji dzieł sztuki i antyków, Rempex,
24.10.2012, poz. 137
Katalog wystawy Juliusz Kossak (1856–1942)/
Wojciech Kossak (1856–1942) w Muzeum Polskim
w Rapperswilu, 20.06.-23.09.2018, s. 67
Katalog wystawy Juliusz Kossak (1856–1942)/
Wojciech Kossak (1856–1942) w Bibliotece
Polskiej w Paryżu, 27.09–28.10.2018, s. 59
Prezentowany obraz jest wielopostaciową sceną batalistyczną, przedstawiającą epizod zwycięskiej bitwy Napoleona z wojskami austriackimi, stoczonej w dniach 5 i 6 lipca 1809 r. pod Wagram, niedaleko Wiednia. Artysta zilustrował moment bitwy po ostrzelaniu polskich kawalerzystów przez artylerię austriacką. W tej dramatycznej sytuacji pułkownik Wincenty Krasiński, dowódca polskich szwoleżerów, ukazany na białym koniu w centrum kompozycji, wykazał się wyjątkowym męstwem, podrywając swój oddział i prowadząc go do zwycięstwa. W czasie szarży polscy szwoleżerowie odebrali austriackim ułanom ich lance. Od tego czasu oddział nosił nazwę szwoleżerów-lansjerów. Obraz charakteryzuje oryginalna, dynamiczna
kompozycja, oddająca napięcie toczącej się bitwy, mistrzowski, swobodny, a jednocześnie dopracowany w szczegółach modelunek postaci, koni i uzbrojenia.
Sopocki Dom Aukcyjny jest w posiadaniu dwóch opinii o dziele autorstwa Elżbiety Charazińskiej oraz Adama Konopackiego.
W 1871 roku przerwał naukę w krakowskim gimnazjum i podjął studia w SSP w Krakowie, pod kierunkiem Władysława Łuszczkiewicza. Trzy lata później, w 1874 roku, wyjechał na dalsze studia do Monachium. Tam nauki pobierał u Aleksandra Straehubera, Aleksandra Wagnera oraz Wilhelma Lindenschmita. Studia malarskie kontynuował w Paryżu w latach 1877–1883. W roku 1895 wyjechał do Berlina, gdzie wraz z Julianem Fałatem namalował panoramę pt. Berezyna. Dzieło to odniosło bardzo duży sukces, a sam cesarz Wilhelm II namówił Kossaka do pozostania w Berlinie, w którym artysta faktycznie przebywał do 1902 roku. Pracował także na dworze Franciszka Józefa II. W roku 1913 objął stanowisko profesora warszawskiej Szkoły Sztuk Pięknych. Uczestniczył w wielu wystawach krajowych, między innymi w Krakowie, Lwowie, Warszawie, a także i zagranicznych – na paryskich Salonach, w Budapeszcie, Pradze, Londynie i Petersburgu. Kossak jawił się jako niezrównany malarz scen batalistycznych i historycznych. Gloryfikował w nich wojsko polskie: ułanów, szwoleżerów, legionistów. Szczególnie chętnie i ze znawstwem malował konie.
Czytaj więcej
O nas
