olej, płótno, 60 × 82 cm
sygn. p. d.: „W.Terlikowski”
„Absolutną antytezą Boznańskiej zwłaszcza w sensie indywidualności wzrokowej i technicznej – jest Terlikowski, przez krytyków francuskich za pogrobowca impresjonizmu uważany. I on wprawdzie nie precyzuje konturów rysunkiem linijnym, i on podporządkowuje swoją wyobraźnię przypadkowym wrażeniom optycznym, lecz krajobrazy jego i kwiaty malowane są kolorami o wyraźnie określonych barwach i o silnym napięciu walorów świetlnych, kolorami kładzionymi na płótno szerokim gestem szpachli.” (Z.S. Klingsland, Malarze polscy w Paryżu, w: „Sztuki Piękne”, IX, 1933.)
Studiował w akademii monachijskiej oraz w Paryżu u J.P. Laurensa. W 1911 r. na stałe zamieszkał w Paryżu. Debiutował w roku 1900 wystawą indywidualną w galerii Bernheim-Jeune. W roku 1912 brał udział w Salonie Jesiennym. Wielokrotnie prezentował swoje prace, przede wszystkim w Paryżu, ale i w Wenecji, Brukseli oraz w Polsce. W 1973 roku w Galerie Jean Charpentier miał retrospektywną wystawę. Malował pejzaże będące pamiątką z licznych podróży, dekoracyjne martwe natury oraz portrety. Bliski w swej twórczości fowizmowi, stosował kontrastowe zestawienia fakturalne kładzionych farb – często używał szpachli.