Teodor Axentowicz (1859 Braszów/Rumunia - 1938 Kraków)

Portret kobiety

pastel, papier, 77,5 × 56 cm w świetle ramy
sygn. p. d.: T. Axentowicz

„Prawdziwą pasją malarską Axentowicza był portret pastelowy; w tej też technice stał się prawdziwym perfekcjonistą. Rysował najchętniej pełne wdzięku i urody kobiety, pozbawione uśmiechu piękne damy – „les belles femmes de la belle epoque”, portrety inspirowane malarstwem Giovanniego Boldiniego i Jamesa Mc Neilla Whistlera. (...) W spuściźnie artystycznej Axentowicza pozostały setki portretów pastelowych bliżej nieznanych nam dzisiaj dam promieniujących paryskim szykiem – piękności w sukniach balowych, ozdobionych wyrafinowaną biżuterią, spowitych futrami, w nobliwych kapeluszach, trzymających w ręku wachlarze, kwiaty, maski (...).”
S. Krzysztofowicz-Kozakowska, Ouevre Teodora Axentowicza, [w:] „Teodor Axentowicz 1859–1938” [kat. wyst.], Kraków 1998, s. 12–13

Teodor Axentowicz

W latach 1878-1882 uczęszczał do monachijskiej ASP, gdzie pobierał nauki u Gabriela Hackla, Alexandra Waguera i Gyuli Benczura. W 1882r. wyjechał do Wenecji oraz do Paryża, gdzie uczył się w E.A.Carolusa - Durana. W Paryżu był do 1895r., zajmował się tam ilustrowaniem i kopiowaniem dziel dawnych mistrzów. Od 1895-1934r. był profesorem w SSP W Krakowie, na to stanowisko powołał go Julian Fałat. Był też współzałożycielem Towarzystwa Artystów Polskich "Sztuka". Wiele podróżował był m.in. w Londynie, Włoszech, Stanach Zjednoczonych. W 1897r. założył szkole malarstwa dla kobiet. Otrzymał członkostwo Societe Nationale dex Beaux-Arts za portret Wiktora Osławskiego (1890r.) Malował przede wszystkim olejem, ale od 1890r. zaczął używać pasteli. W jego twórczości można zauważyć wpływ secesji oraz symbolizmu.

Czytaj więcej