R ę k o j e ś ć otwarta. Trzon rękojeści, o typowym dla tych szabel kształcie, wykonany z dwu okładzin rogu, nitowany w trzech miejscach żelaznymi, poprzecznymi nitami na żelaznych podkładkach. Głowica rękojeści wysoka, rozdwojona, w kształcie półelipsy z wydatnym zębem. Dołem zwężający się trzon oprawiony w żelazny, profilowany pierścień z uskokiem do szerokości głowni. Listwy okalające trzon sięgają do rozdwojonej głowicy. G ł o w n i a ze stali polerowanej, o umiarkowanej krzywiźnie. Krzywizna głowni zmienna, charakterystyczna dla tych szabel. Płazy głowni profilowane bruzdeczką przygrzbietową i nieco szerszą dolną. Pióro obosieczne subtelnie poszerzone progiem z niewielkim młotkiem. Bruzdeczka przytylcowa kończy się przy poszerzonym piórze, a dolna ok. 12 cm od niesymetrycznego sztychu. P o c h w a z drewnianych trzasek, oklejona szagrynem, szyta po stronie wewnętrznej tzw. rymarskim ściegiem. Szyjka pochwy żelazna, zakończona szerokim kołnierzem i poszerzonym wlotem dla wsunięcia rękojeści. Poniżej ryfka wykonana w żelazie, wąska, pośrodku z granią i kanelażem krawędzi. Od strony wewnętrznej kółko mocowane przy ryfce. Na dole wysoki trzewik z zaokrąglonym końcem, u góry z prostym kanelażem.