R ę k o j e ś ć zamknięta, oprawa mosiężna. Jelec prosty, krzyżowo-kabłąkowy, z trapezoidalnymi wąsami. Tylne ramię zakończone otworem na temblak, przednie, załamane pod kątem prostym, tworzy kabłąk łukiem dochodzący do głowicy. Trzon drewniany w formie dwóch okładzin ukośnie karbowanych, u jelca uchwycony pierścieniem z wycięciami na wąsy. Okładziny mocowane do trzpienia dwiema śrubami. Głowica nakryta krótkim kapturkiem, mocowana nakrętką na trzpieniu. G ł o w n i a stalowa, polerowana, o niewielkiej krzywiźnie, obustronnie szlifowana w jedną, szeroką bruzdę i przytylcową bruzdeczkę. Szlif sięga długiego, obosiecznego pióra z ością. Sztych przygrzbietowy. Na zewnętrznym progu „s.wz.34”, na wewnętrznym "H. LUDWIKÓW KIELCE". Na grzbiecie znak kontrolera "K/2" w owalu, prefiks, litera "P", numer "1008" i litera "H". P o c h w a stalowa, z jedną ryfką, szyjka mocowana w płaszczu na wcisk, asymetryczna ostroga. Na zewnętrznej stronie ostrogi nabite: "B2012". Pochwa pomalowana na czarno - ubytki farby. Niezgodne numery.
stan zachowania 4/4/4-