R ę k o j e ś ć zamknięta, oprawa mosiężna. Jelec prosty, krzyżowo-kabłąkowy, z wąsami. Tylne ramię jelca zwinięte ku głowni w płaską wolutę, przednie, załamane pod kątem prostym, tworzy kabłąk łukiem dochodzący do głowicy i połączony z trzpieniem głowni. Trzon rękojeści drewniany, z dziewięcioma poprzecznymi karbami, oklejony czarną skórą i opleciony podwójnie skręconym drutem mosiężnym. Długi, sięgający jelca kapturek z zamocowaną śrubą na głowicy i sztyftem do tylnego ramienia jelca. G ł o w n i a stalowa, polerowana, niklowana, o umiarkowanej krzywiźnie, obustronnie profilowana w jedną bruzdę przygrzbietową. Długie pióro jednosieczne, sztych symetryczny. Na zewnętrznym płazie trawiony orzeł w koronie wz 19, ujęty liśćmi dębu. Na wewnętrznym progu, pod nasadą, bita wczesna sygnatura: „G. BOROWSKI/LESZNO 27/w WARSZAWIE”. P o c h w a stalowa, niklowana, z dwiema ryfkami z ruchomymi koluszkami na grzbiecie pochwy. Gładka szyjka mocowana na wcisk w płaszczu pochwy zakończonej ostrogą. Pochwa w dwóch miejscach wgnieciona.