R ę k o j e ś ć otwarta, stanowiąca jednolity odlew mosiężny z pochyloną do przodu, kulistą głowicą. Osadzona na trzpieniu głowni, dołem mocowana górnymi wąsami i pierścieniem jelca. Wąsy długie i smukłe, ramiona w przekroju czworoboczne, zakończone beczkowatymi guzami. Krzyż jelca obustronnie dekorowany rozetą, ramiona i wąsy – maureską. Kulista głowica i przednie ramię jelca połączone żelaznym łańcuszkiem. G ł o w n i a stalowa, polerowana, o znacznej krzywiźnie. Obustronnie szlifowana w jedną, wąską bruzdę przygrzbietową. Płaz zewnętrzny od połowy brzuśca niemal do sztychu, wewnętrzny dłuższy w kierunku nasady. Sztych w linii grzbietu. Zewnętrzny płaz na długości zastawy zdobiony trawionym ornamentem wstęgowym. P o c h w a z łubek drewnianych, obciągnięta czarną skórą (wtórnie), zszytą na brzuścu. Okucia mosiężne. Długa szyjka z wyciętym grzbietem i zaznaczonym miejscem na wąsy jelca. Dwie ryfki z obustronnie wyoblonymi tarczkami i ruchomymi koluszkami po stronie grzbietowej. Tarczki bogato zdobione, jednorodnie z jelcem. Wysoki trzewik z wąską ostrogą, dużo wyższą od przedniej strony.