akwarela, papier, 10,5 x 6,5 cm w świetle passe-partout, sygn. i dat. p.d.: ZAKOPANE / 940 / mal. S Wegner
Stefan Wegner Malarz, rysownik, grafik, dekorator wnętrz, teoretyk sztuki, nauczyciel akademicki oraz pedagog. W latach 1922-27 studiował na Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie. Jego wykładowcami byli m.in.: Władysław Jarocki, Ignacy Pieńkowski oraz Józef Pankiewicz. W swoich pierwszych pracach nawiązywał do impresjonizmu. Po studiach, w 1930 roku, przeprowadził się do Łodzi, gdzie nauczał w szkołach średnich. W 1931 roku nawiązał bliski kontakt z Karolem Hillerem, Katarzyną Kobro i Władysławem Strzemińskim, który to wprowadził go w kręgi polskiej awangardy. Był wówczas aktywnym członkiem Zrzeszenia Artystów Polskich. Pełnił również funkcję redaktora czasopisma Forma, a także był członkiem grupy artystycznej Plastycy Nowocześni, powstałej z inicjatywy grupy „a.r.”. Po wojnie, wspólnie z Władysławem Strzemińskim, Leonem Ormezowskim i Romanem Modzelewskim, współorganizował Wyższą Szkołę Sztuk Plastycznych w Łodzi, gdzie pełnił funkcję dziekana, a w latach 1949-50 rektora. W 1950 roku, wkrótce po wyrzuceniu z uczelni Władysława Strzemińskiego, Wegner na własną prośbę został odwołany. Powrócił dopiero w 1957 roku i początkowo prowadził wykłady z estetyki. Współpracował również z Klubem Młodych Artystów i Naukowców w Warszawie oraz był członkiem grupy „Piąte Koło”, a także później brał udział w spotkaniach w Związku Literatów Polskich w Łodzi organizowanych przez grupę „Nowa Linia”. W latach 1957 i 1959 był członkiem komitetu organizacyjnego Wystaw Sztuki Nowoczesnej w warszawskiej Zachęcie.
Czytaj więcej
powrót
O nas
