Aukcja Dzieł Sztuki / 25 listopada 2023
32. Julian Fałat | Kościół Św. Andrzeja w Osieku, 1906 r.
powrót
akwarela, papier, 52,5 × 46,5 cm w świetle passe-partout
sygn., dat. i opisany l. d.: „Jul Fałat/ Osiek/906”
na odwrocie nalepka z wystawy w TZSP w Warszawie w 1906 r.
Pochodzenie:
– atelier artysty
– kolekcja Leona Goldstanda (zakup na wystawie TZSP w Warszawie w 1906 r.)
– aukcja w DA Agraart, 20.03.1994
– kolekcja prywatna, Polska
Wystawiany:
– Wystawa Doroczna TZSP w Królestwie Polskiem, Warszawa, 1906 (jako własność artysty)
Wzmiankowany:
– „Sprawozdanie Komitetu Towarzystwa Zachęty Sztuk Pięknych w Królestwie Polskim za rok 1906”, Warszawa 1907, nlb.
W życie i twórczość Juliana Fałata nierozerwalnie wpisały się dwie miejscowości: położone w województwie śląskim wsie Osiek i Bystra. Choć to Bystra stała się ostatecznie życiową przystanią dla artysty, Osiek na stałe zagościł w sercu malarza. Tam wielokrotnie powracał szukając inspiracji, tam mieli swój majątek jego serdeczni przyjaciele – Oskar Rudziński i jego małżonka Gabriela z Wrotnowskich Rudzińska. Notabene, Oskar Rudziński pomógł Fałatowi w nabyciu domu w Bystrej, a spowinowacona z Rudzińskimi Gabriela z Brezów Wrotnowska zapoznała artystę z Marią Luizą Comello de Stuckenfeld, z którą wszedł w związek małżeński w 1900 roku. Pobyty w Osieku były okresami niezwykle płodnymi w twórczości artysty. Fałat przede wszystkim jako pejzażysta z zamiłowaniem uwieczniał osieckie krajobrazy. Malował również wizerunki Rudzińskich oraz tamtejszy drewniany kościół i kapliczkę. Drewniany kościół Św. Andrzeja bardzo często gościł w na osieckich akwarelach Fałata. W prezentowanej na aukcji pracy widzimy ujętą w ciasnym kadrze bryłę XVI wiecznej budowli, ujętej od strony prezbiterium.
Ikoniczny artysta Młodej Polski, jeden z najwybitniejszych przedstawicieli szkoły monachijskiej, reformator szkolnictwa artystycznego, niezrównany pejzażysta i mistrz akwareli. W latach 1869–71 studiował w krakowskiej SSP, a następnie w akademii monachijskiej w pracowni A. Strähubera i G. Raaba. Na zaproszenie cesarza Wilhelma II, poznanego podczas polowania u Radziwiłłów, spędził 10 lat w Berlinie, malując sceny myśliwskie dla cesarza i dworu. W 1895 objął stanowisko dyrektora krakowskiej SSP i dokonał w niej gruntownej reformy programu nauczania. Od 1905 r. pełnił funkcję rektora uczelni. W latach 1919–21 mieszkał w Toruniu, gdzie założył Konfraternię Artystów. Swe prace prezentował regularnie od 1874 r. – w krakowskim TPSP, gdzie w 1925 r. odbyła się retrospektywna wystawa twórczości Fałata, a także w warszawskich salonach Krywulta i Garlińskiego. Indywidualne wystawy artysty odbyły się w Warszawie, Poznaniu, Krakowie, Lwowie i za granicą, m.in. w Paryżu, Chicago, wielokrotnie w Berlinie, Monachium, Wiedniu, Wenecji i Rzymie. Był odznaczany złotymi medalami na międzynarodowych ekspozycjach w Berlinie, Monachium i Dreźnie oraz Wstęgą Komandorii Orderu Polonia Restituta. Malował pejzaże z Litwy, Polesia, podgórza Beskidu Śląskiego, widoki starego Krakowa.
Czytaj więcej
O nas
