ołówek, papier, 12,5 × 20 cm w świetle passe-partout
opisany u dołu: Czarcik z Jankówki
Proweniencja:
Zbiory rodziny artysty.
W latach 1907–1918 Mehoffer dzielił swój czas między krakowskim mieszkaniem a dworkiem w Jankówce. To w tym miejscu, urządził swój pierwszy, tarasowy ogród, tam przyjeżdżało towarzystwo malarsko-literacko-muzyczne tam wreszcie wychowywał się jego syn, Zbigniew. Ale również było miejsce w którym doskonale czuły się kochane przez rodzinę Mehofferów zwierzęta w tym ulubiony, czarny kot Czarcik, częsty model w pracach artysty. Sama Jankówka, odremontowany XVIII-wieczny modrzewiowy dwór, również stała się tematem jego prac. Namalował tam swoje słynne inspirowane arkadyjskim otoczeniem prace olejne m.in. „Słońce majowe” z 1911 r. (Muzeum Narodowe w Warszawie) czy „Czerwoną parasolkę” z 1917 r. (Muzeum Narodowe w Krakowie).
Opisy pod dodatkowymi zdjeciami:
Jadwiga i Józef Mehofferowie z kotami
źrodło: Muzeum Narodowe w Krakowie; http://blog.mnk.pl/duzo-ladnych-chwil-sie-przebylo/
Jadwiga Mehofferowa z kotem na głowie
źrodło: Muzeum Narodowe w Krakowie; http://blog.mnk.pl/duzo-ladnych-chwil-sie-przebylo/
Józef Mehoffer Malarz, grafik, scenograf teatralny, projektant witraży, mebli, wnętrz i plakatów. Jeden z najwybitniejszych reprezentantów Młodej Polski. W latach 1887–94 uczył się malarstwa w krakowskiej Szkole Sztuk Pięknych (późniejszej Akademii) u J. Matejki i W. Łuszczkiewicza, a następnie w paryskich Ecolé des Beaux-Arts i Académie Colarossi. Nad Sekwaną zacieśnił przyjaźń ze Stanisławem Wyspiańskim, z którym pracował w jednej pracowni, i tam też poznał swoją przyszłą żonę, również malarkę, Jadwigę Janakowską. Około 1890 roku, wraz ze Stanisławem Wyspiańskim, podjął się stworzenia polichromii do prezbiterium kościoła Mariackiego. Ta realizacja wpłynęła na jego zainteresowanie plastyką monumentalną. W 1895 r. odniósł swój największy sukces – zdobył I nagrodę na międzynarodowym konkursie na witraże do kolegiaty we Fryburgu w Szwajcarii. To było dzieło życia Józefa Mehoffera, i co ciekawe, realizacja ta powstawała przez 40 lat. Po konkursie otrzymał inne zamówienia, m.in. do katedry na Wawelu, Włocławka, Przemyśla. Od 1900 roku pełnił funkcję docenta malarstwa w ASP w Krakowie, a w 1905 r. został mianowany profesorem zwyczajnym. W późniejszych latach był rektorem tej uczelni. Oprócz działalności pedagogicznej udzielał się społecznie – założył Towarzystwo Artystów Polskich „Sztuka”, jak również zasiadał we władzach licznych towarzystw artystycznych i historycznych. Mehoffer był jednym z najpopularniejszych i najbardziej konsekwentnych reprezentantów sztuki secesyjnej. Tworzył dekoracyjne portrety wielu osobistości, wizerunki żony i własne czy kompozycje rodzajowe, które w latach 1895–1917 uzyskały wymowę kompozycji symbolicznych.
Czytaj więcej
powrót
O nas
