Jacek Malczewski (1854 Radom - 1929 Kraków)

Skrzypaczka, 1911

olej, tektura, 68 × 101 cm w świetle oprawy
sygn. i dat. p. d.: „Jacek Malczewski 1911.”

na odwrocie naklejka Zakładu Galanteryjno – Introligatorskiego „Robert Jahoda” Kraków – Gołębia 4; na blejtramie numer ołówkiem: „167.”

„W twórczości Jacka Malczewskiego zawsze najważniejszy był człowiek, postać ludzka, ludzka twarz. To w portretach właśnie najpełniej pokazana jest niezwykła osobowość i wyobraźnia artysty. Malczewski najczęściej przedstawiał modela w popiersiu lub półpostaci, zbliżonego do pierwszego planu. Wiernie oddawał wygląd zewnętrzny, trafnie określał charakterystyczne cechy, rysy twarzy, gesty modela. Twarze różnych osób, choć bardzo indywidualne, cechuje w jego obrazach charakterystyczne zamyślenie, jakieś zapatrzenie w siebie, zasłuchanie we własne myśli, zadziwienie otaczającym światem.”
Z. K. Posiadała, Chcę malować świat żyjący [w:] „Jacek i Rafał Malczewscy”, Radom 2014, s. 19

Jacek Malczewski

Studiował w krakowskiej Szkole Sztuk Pięknych, m.in. w pracowniach W. Łuszczkiewicza i J. Matejki oraz w paryskiej École des Beaux-Arts u E. Lehmanna. Był jednym z założycieli stowarzyszenia „Sztuka”. Od 1902 roku należał do Stowarzyszenia Artystów Polskich, był też członkiem wiedeńskiej Secesji. W latach 1897-1900 oraz 1910-1921 piastował stanowisko profesora Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie. Wczesny okres twórczości artysty, nawiązujący do tradycji realizmu, zdominowany był przez tematy inspirowane polską poezją romantyczną i baśnią ludową oraz odwołujące się do martyrologii Sybiru. W późniejszym czasie zwrócił się ku symbolizmowi, tworząc własną, oryginalną emblematykę. Wykonał też liczne portrety, często połączone z elementami symbolicznymi i alegorycznymi.

Czytaj więcej