Posługuję się zaledwie elementami i cytatami z rzeczywistości w celu tworzenia świata, który nie istnieje. Tak jest! Maluję rekonstrukcje tego, co przemija, odchodzi, rozpada się. Byłe ulice, stare kościółki, resztki chałup, fragmenty pejzażu. Maluję świat umarły, świat niespełnionych marzeń, świat złożony ze strzępów pamięci, obrazów, starych fotografii, rozmów, tęsknoty, lęków, miłości, goryczy, złości i ciepła. (...) Na szczęście są jeszcze peryferyjne polskie zadupia, gdzie jest cicho, pięknie, spokojnie i daleko od zgiełku i obłędu, „bardzo ważnych spraw codziennych“
cyt. za: Jerzy Duda Gracz, Zapiski o życiu i sztuce przemijania [w:] Duda Gracz. Obrazy prowincjonalnogminne. Kresy polskie 2000, Wydawnictwo Biblioteka Śląska, s. 8