"Na płaszczyźnie kwadratu narastają linie, pasma, przebiegi barw. Układają się wertykalnie w symetryczne rytmy, budują kolorystyczne pasaże lub rozbrzmiewają jak potężny akord. Pomalowane drewniane listewki tworzą wielowarstwową i wielobarwną strukturę reliefu. Płaszczyzna nabiera głębi, rozrasta się w przestrzeń. (…) Dopiero spojrzenie z pewnej odległości budzi relief do życia. Wówczas nadchodzi najistotniejszy moment, czyli doświadczenie żywej, pulsującej całości. Może ono kojarzyć się z odbiorem muzyki, jest jak wsłuchanie się w natężenie głosu barw, ich harmonijnych współbrzmień, wielości dysonansowych akcentów, kontrapunktów, podążanie za linią melodyczną. Podobnie jak muzyka nie jest statyczna, lecz wiąze się z przebiegiem czasowym, tak i percepcja reliefu rozwija się w czasie, zaś jego zasadniczym czynnikiem staje się osoba patrząceg."
Ewa Czerwiakowska, Ku nieskończoności. Spotkania z kwadratami Andrzeja Nowackiego [w:] Andrzej Nowacki. Reliefy, Sopot 2017, s. 7-8