olej, płótno, 60 × 41 cm
sygn. monogramem po prawej: M?W
na odwrocie napis na krośnie: ?SWANTEWID (BÓS) ? ?M.WAWRZENIECKI
Marian Wawrzeniecki Archeolog, etnograf, malarz, rysownik i historyk sztuki. Uczeń Jana Matejki, członek Akademii Umiejętności w Krakowie. Ukończył szkołę średnią Jana Pankiewicza w Warszawie. Uczył się malarstwa w Warszawie u Polikarpa Gumińskiego, u Wojciecha Gersona w 1880 i 1881, następnie do 1884 r. w krakowskiej Szkole Sztuk Pięknych, gdzie jego nauczycielami byli Leopold Löffler i Władysław Łuszczkiewicz, w 1884 r. wyjechał do Akademii Sztuk Pięknych w Monachium pobierając lekcje m.in. u Paula Nauena, w 1885 odwiedził Paryż, a w 1886 r. wznowił naukę w krakowskiej szkole, którą opuścił rok później. W 1890 r. powtórnie studiował w Monachium. Od następnego roku do 1892 r. podróżował po Włoszech, a później po Bułgarii. W 1895 r. osiedlił się na stałe w Warszawie. W swoim malarstwie nawiązywał do kultury słowiańskiej, a jego dzieła pojawiały się na kartkach i znaczkach pocztowych. Uważał, że obrazy powinny wyrażać nie tylko konkretne sceny z przeszłości, ale też osobistą wiarę artysty-badacza. Jego twórczością rządziły dwie reguły: fanatyczny kult symboli seksualnych wraz z wizjami pożądania i miłości oraz perspektywa śmierci, która z bezwzględnym okrucieństwem grozi każdej osobie. Wpływ na jego twórczość miał też symbolizm francuski i niemiecki (Gustave Moreau i Arnold Böcklin). Malował także motywy baśniowe, w kontekście archetypów psychiki ludzkiej. Ilustrował też książki i sporządzał ekslibrisy. Znany jest też jego cykl scenek rodzajowych z podróży do Bułgarii. Współpracował z czasopismami i organizacjami plastycznymi, m.in. „Chimerą”.
Czytaj więcej
powrót
O nas
