Pochodzenie:
– Atelier artystki
– kolekcja prywatna, Stany Zjednoczone
– Dom Aukcyjny Christie’s, aukcja Impressionist Moderne, Nowy Jork, 10.03.2010, poz. 58
– kolekcja prywatna, Polska

Wystawiany:
– „Tamara Łempicka – kobieta w podróży”, Muzeum Narodowe w Lublinie, 18 marca – 14 sierpnia 2022 r.
– „Tamara Łempicka a art déco. Tradycja i nowoczesność”, Villa la Fleur, 2 września 2022 – 31 stycznia 2023 r.
Reprodukowany:
– „Tamara Łempicka a art déco. Tradycja i nowoczesność”, [Warszawa 2022], kat. 39, s. 132 – katalog wystawy
– „Tamara Łempicka. Rysunek/drawing”, wstęp: M. A. Potocka, Olszanica 2022, s. 20

„Najczęstszym tematem rysunków są kobiece akty. Kobieta, jej poza, perwersja jej nagości, kokieteryjność gestu, potęga zawarta w konstrukcji jej ciała – to podstawowe wyrazy ze słownika sztuki Łempickiej. Te wszystkie chwyty zostały wielokrotnie przećwiczone w szkicach. Sposób wykorzystywania rysunku wyraźnie wskazuje na jego służebność wobec malarstwa. Tamara Łempicka ćwiczy i sprawdza na tych – pięknych i czujnie rozebranych – ciałach znaczenia, jakie wynikają
z ekspresji, napięcia, podkreślenia czy przerysowania mięśni, tanecznego układu pozy (…). Łempicka ćwiczyła słuch na znaczenia, wykonując wiele rysunków na ten sam temat. Powtarzała pozy, wsłuchiwała się w ich szepty, ćwiczyła sens obłości ciała i ekspozycję kształtu, jaką daje cień. Wiedza rysunkowa objawiła się pełnią talentu w obrazach. Każda postać uzyskała maksymalny głos w swoim imieniu. Dlatego kobiety Tamary tak fascynują, są manifestacjami dopełnionej, bogatej i nieprzeciętnej kobiecości.”

„Łempicka. Rysunki”, wstęp: M. A. Potocka, wyd. Bosz, Olszanica 2022, s. 4




„Sylweta zupełnie paryska. Duże, jasne, wnikliwe oczy, włosy blond i nos grecki, lekko zgarbiony. Usta ukarminowane, paznokietki wymanikiurowane ochrą. (…) Stroje wymarzone, futra najdroższe! Budzi zaciekawienie już swoją prezencją. (…) Kto widział choć raz jej obraz, pamięta imię i nazwisko: Tamara Łempicka. Malarstwo jej posiada zdecydowane, indywidualne właściwości. Mocne w rysunku
i konstrukcji, wyróżnia się śmiałością ujęcia i barwy.”


Garrick., Warszawianka - atrakcją wystaw paryskich, „Świat” 1932, nr 50, s. 8