R ę k o j e ś ć zamknięta, oprawa mosiężna. Jelec krzyżowo-kabłąkowy, w przekroju czworoboczny, z masywnymi wąsami. Tylne ramię jelca zwinięte ku głowni, zakończone owalnym guzem, przednie, załamane pod kątem prostym, tworzy kabłąk łukiem dochodzący do głowicy i połączony z trzpieniem głowni. W połowie kabłąka ozdobny guz. Trzon rękojeści z drewna hebanowego, obustronnie nacinany w bardzo drobną kratkę. Całość nakryta kapturkiem w kształcie promieniście kanelowanego migdała, zanitowana trzpieniem głowni. G ł o w n i a stalowa, polerowana, o niewielkiej krzywiźnie. Obustronnie szlifowana, w jedną, szeroką bruzdę sięgającą połowy długości obosiecznego pióra. Na długości brzuśca wąska bruzdeczka przygrzbietowa. Sztych w linii grzbietu. Na obu płazach głowni florystyczna dekoracja wykonana odręczną grawerką. W części zastawy usunięta dewiza lub dekoracja. Na grzbiecie głowni ciekawie grawerowana strzała, być może miała zastąpić puncę wykonawcy. P o c h w a z czarnej skóry zszytej na grzbiecie. Okucia mosiężne. Kołnierz szyjki z wycięciem na wąsy i ruchomym koluszkiem od strony grzbietowej. Poniżej druga ryfka z szerokim pierścieniem, ogniwkiem i ruchomym koluszkiem. Trzewik górą ozdobnie wycięty, dołem zakończony asymetryczną ostrogą.