L u f a stalowa, czerniona, w części środkowej
okrągła, w części dennej i wylotowej ośmiogranna,
z przyrządami celowniczymi: szczerbinką i muszką.
Mocowana do osady śrubą na warkoczu oraz dwoma
przetyczkami do łoża. Z a m e k kapiszonowy.
Blacha, kontrblacha, kabłąk z wąsami, kurek,
osłony przetyczek mocujące lufę, ośmiogranne
części lufy oraz wąs – bardzo bogate inkrustowane
srebrem, głównie motywem wici roślinnej z liśćmi
i kwiatami. O s a d a – łoże i kolba z jednolitego
kawałka drewna. Przy wylocie łoże pogrubione i zakończone
jasnym drewnem. Pod łożem pobojczyk,
częściowo w rowku, w części dennej w kanale.
Kolba smukła, z owalną dolną krawędzią, z szyjką
z wyraźnie zaznaczonym grzbietem. Głowica
nakryta kapturkiem z jasnego drewna mocowana
do kolby dwiema śrubami. W środku łoża i na kolbie
otwory do zamocowania strzemion do pasa nośnego.
Srebrna dekoracja na częściach metalowych
późniejsza. Mechanizm zamka sprawny.