L u f a stalowa, gładka, niegwintowana, w części dennej ośmiogranna, zwężająca się ku wylotowi. Mocowana do osady śrubą na warkoczu oraz bączkiem w części środkowej. Bączek z wąsem stanowiącym kontrblachę, mocowaną do osady dwiema śrubami. Muszka i szczerbinka stanowiące przyrządy celownicze. Na wysokości komory nabity numer „465”. Na warkoczu cecha fabryczna „1822.T./bis”. Z a m e k kapiszonowy, transformowany ze skałkowego. Na blasze zamka cecha producenta „Manuf… de Mau…” (Manufakture de Maubeuge) oraz punca odbioru: litera „C” zwieńczona koroną w owalu (inspektor Jean-Nicaise Compas). Mechanizm zamka sprawny. O s a d a – łoże i kolba z jednolitego kawałka drewna orzechowego. Łoże sięga połowy długości lufy z wydrążonym kanałem na pobojczyk. Okucia – blacha i kontrblacha zamka, osłona języka spustowego, kapturek głowicy, osadzone w wydrążonych gniazdach osady. Części mosiężne okuć z nabitą cechą odbioru. Po lewej stronie, na wysokości języka spustowego wytłoczony numer „2306”.
stan zachowania 3-/4/4