„Znanych jest kilka ujęć motywów miejskich, które Boznańska podjęła w Paryżu, gdzie osiadła na stałe w 1898 roku i mieszkała do śmierci, czasem przerywając ten czas na krótkie wyjazdy do Włoch (Piza), Krakowa, Warszawy. Wszystkie te prace łącznie z obrazem opiniowanym – charakteryzuje podobny temat – najczęściej uchwycony z okna pracowni motyw miejski – sposób malowania z użyciem szerokiego pędzla, o energicznie prowadzonym dukcie, miejscami przybierającym formę zamaszystą, czasami zaś odznaczającym się krótkimi, powtarzanymi odcinkami, przypominającymi uderzenia pędzla. Artystka posługiwała się w nich podobną paletą, stosowała kolorystykę chłodną, szarosrebrzystą, ożywianą drobnymi plamami zieleni i czerwieni, które to zestawienie barw stanowiło cechę indywidualną malarstwa Boznańskiej; pojawiło się już w okresie monachijskim (1886 – 1898) i trwało w latach późniejszych. Powstanie obrazu, prezentowanego w katalogu, przypada na okres twórczości artystki, w którym inspirowała się malarstwem Eduarda Maneta. W obrazach powstałych w pierwszych latach XX wieku Boznańska kładła kolor płasko, dużymi nasyconymi plamami. W tym czasie namalowała kilka niewielkich obrazów, ukazujących Ulicę w Paryżu, Dachy Paryża, Place des Ternes w Paryżu, Motyw z Paryża, często stosowała w nich wysoki punkt obserwacji. (…) Widniejąca na licu prezentowanego obrazie data 1907 oraz fakt umieszczenia w kompozycji fragmentów zieleni, mającej barwę jasnozieloną, wiosenną, skłania do przypuszczenia, że obraz powstał albo w paryskiej pracowni, mieszczącej się przy 17, rue de Campagne Premiere lub w atelier przy rue Vaugirard. Na początku sierpnia artystka wynajęła pracownię przy 49 Boulevard Montparnasse, dokąd sprowadziła się na stałe w październiku 1907 i pracowała tam do śmierci.”
Fragment ekspertyzy Adama Konopackiego z 2008 r.