Leon Wyczółkowski (1852 Huta Miastkowska k. Kielc - 1936 Warszawa)

Apsyda kościoła Mariackiego w Krakowie – pod śniegiem, 1926 r.

autolitografia, papier, 48 × 38,5 cm w świetle passe-partout
opis. l. d.: Kreda – tusz; p. d.: P-ni Maryi J Tyczmanowskiej/
w upominku/LWyczół 1926; plansza 7 z 10
z Teki jubileuszowej kościoła P-ny Marji w Krakowie,
Kraków 1926–1927

Analogiczna grafika znajduje się w zbiorach
Muzeum Narodowego w Krakowie.
Reprod. w: M. Twarowska, Leon Wyczółkowski, Warszawa 1973, il. 106
Wyst.: Sale Prałatówki w Krakowie, 1927 r.;
Muzeum Miejskie w Bydgo

Po 1900 r. w twórczości Leona Wyczółkowskiego zauważalne jest stopniowe odejście od techniki olejnej na rzecz rozwoju i eksperymentowania w technikach graficznych oraz pastelu. Być może po części miało to podłoże w idiosynkrazji artysty do farb olejnych, niemniej
z pewnością rozbudzone zafascynowanie grafiką u Wyczółkowskiego było wynikiem rozmów
z Feliksem Jasieńskim, wielkim pasjonatem i znawcą tematu. W 1903 r. artysta tworzy autoportret w technice akwatinty zadedykowany Jasieńskiemu, następnie powstaje szereg cykli graficznych m.in.: Teka Tatry (1906), Teka Litewska (1907), Teka Huculska (1910), Teka Wrażenia z Białowieży (1922) oraz Teka jubileuszowa kościoła P-ny Marji w Krakowie (1926–1927), w skład której wchodzi prezentowana w katalogu grafika. Po latach Wyczółkowski: … moje rzeczy graficzne zostaną. Więcej przywiązuję do tego wagi niż do wszystkich moich obrazów (cyt. za M. Twarowska, Leon Wyczółkowski, Warszawa 1973, s. 28).