L u f a okrągła, stalowa, lekko zwężająca się ku wylotowi. Mocowana do osady dwoma bączkami na łożysku i śrubą na warkoczu. Bączki mocowane zatrzaskami sprężynowymi na zewnętrznej stronie. Bączek przedni szerszy, z dwoma pierścieniami. Na przednim pierścieniu osadzona muszka, na warkoczu szczerbinka, stanowiące elementy celownicze. Na tylnym bączku i tylnym wąsie kabłąka tuleja z zamocowanymi stalowymi strzemiączkami do mocowania pasa nośnego. U wylotu lufy, pod spodem, trzpień zatrzasku do blokowania tulejowego bagnetu. Na wysokości baterii, z lewej strony, bity numer broni: X.60. oraz B 1813 – rok produkcji lufy francuskiej. Z a m e k kapiszonowy, stalowe blacha i kontrblacha z bitą sygnaturą: monogram AF zwieńczony koroną (Alexander Francotte – Belgia). O s a d a – łoże i kolba z drewna orzechowego. Łoże sięga ¾ długości lufy, z rowkiem w części spodniej i wydrążonym kanałem do osadzenia metalowego pobojczyka. Kolba z owalną dolną krawędzią. Wąska szyjka z wyraźnie zaznaczonym grzbietem. G ł o w i c a płaska, nakryta stalowym kapturkiem z górnym wąsem. Na łożu i kolbie białą farbą naniesiony numer 327 (numer magazynowy?) oraz numer broni X60 na wewnętrznej stronie kolby. Kabłąk języka spustowego z powtórzoną puncą AF na długim, tylnym wąsie. Przy karabinie bagnet tulejowy.

Pochodzenie: Galeria Fischer.