na odwrocie cyfra 3
„Pejzaże kalwaryjskie wzbogacone drobnym sztafażem (…) rozświetlone słońcem sady
i portrety najbliższych, wkomponowane w bujną zieleń ogrodu tchną odświętną atmosferą dostojeństwa natury, ukazują całe bogactwo lata, są hymnem pochwalnym otaczającego świata. Kalwaryjska pracownia plenerowa zamienia się w szczęśliwą Arkadię, w której panuje niczym niezmącony spokój, gdzie człowiek harmonijnie współistnieje z naturą pełną obfitości. Pejzaże Weissa odkrywają zacisze przydomowego ogrodu, dostępnego tylko dla wybrańców, urzekają krytyków, stają się marzeniem kolekcjonerów”.
(Renata Weiss, „Akordy światła i koloru. Wojciech Weiss i Aneri”, Stalowa Wola, 2016, s. 9)
Wojciech Weiss Malarstwo studiował w Szkole Sztuk Pięknych w Krakowie (m.in. u L. Wyczółkowskiego), a także w Paryżu, Rzymie i Florencji. W 1896 r. udał się w podróż artystyczną po Europie. W 1907 roku rozpoczął pracę dydaktyczną w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych. Już w 1913 otrzymał nominację na profesora zwyczajnego, zaś później trzykrotnie pełnił funkcję rektora. Od 1899 roku był członkiem Towarzystwa Artystów Polskich "Sztuka", a w 1909 został jego prezesem. Był jednym z największych twórców okresu Młodej Polski. Jego malarstwo odzwierciedla dekadencki nastrój epoki, a przy tym było zapowiedzią tendencji ekspresjonistycznych. Wśród podejmowanych przez artystę tematów dominują akty, pejzaże oraz martwe natury. Weiss malował m.in. widoki z okolic Strzyżowa, Płaszowa i Kalwarii Zebrzydowskiej. W latach 30-tych artysta regularnie przyjeżdżał na plenery nad Bałtyk. Po 1905 roku twórczość Weissa skłaniała się w kierunku koloryzmu, przybierając formy szczególnej transformacji barwy, by w późniejszym okresie nasycić się intensywną kolorystyką. Prace olejne Weissa zadziwiają nie tylko intensywnością kolorytu, lecz także fakturalną gęstością. Akwarele natomiast zdumiewają przejrzystością i lekkością tonu.
Czytaj więcej