Wybitny malarz scen batalistycznych i rodzajowych. W latach 1883–1891 studiował w krakowskiej Szkole Sztuk Pięknych w pracowni Jana Matejki, następnie zaś, w latach 1892-1893, w Monachium w prywatnej szkole Antona Ažbego. Po studiach wrócił do Lwowa, gdzie objął posadę profesora w tamtejszej Szkole Przemysłowej. Po II wojnie światowej osiadł w Zakopanem. Rozwadowski kontynuował tradycję polskiego malarstwa historyczno-batalistycznego, podejmując tematy związane z okresem wojen napoleońskich, Księstwa Warszawskiego, Królestwa Kongresowego oraz powstania listopadowego. Obecna była również w jego twórczości tematyka legionowa. Jest, obok Wojciecha Kossaka i Jana Styki, współtwórcą

panoram: Racławickiej, Siedmiogrodzkiej, Golgoty i Bitwy pod piramidami. Z zamiłowaniem malował konie, nie tylko w scenach walk, ale także w przedstawieniach polowań, jarmarków, życia dworu i w portretach konnych. Jednym z ulubionych motywów jego prac był powóz zaprzężony w czwórkę koni. Artysta wracał do niego wielokrotnie w różnych okresach twórczości. Jego czwórki znajdują się w zbiorach muzealnych oraz są przedmiotem handlu aukcyjnego. Do najbardziej znanych należą „Czwórka Bałagulska” (1904) ze zbiorów Zamku Królewskiego na Wawelu, „Czterokonny zaprzęg w jesiennym pejzażu” (1922) z Muzeum Okręgowego w Bydgoszczy oraz „Czwórka koni” (1923) z Muzeum Historycznego Miasta Krakowa. Prezentowana na aukcji czwórka z 1922 roku jest znakomitym przykładem tego typu przedstawień.