olej, płótno, 60 × 81 cm
sygn. p. d.: Menkes
opisany na odwrocie: Menkes/Espagne/Ibiza
Reprodukowany:
J.Malinowski, B.Brus-Malinowska, W kręgu Ecole de Paris. Malarze żydowscy z Polski, Warszawa 2005, s. 279, il. 187.
W latach 20. XX wieku Menkes zaczął malować widoki z południa Francji, dokładnie z Sanary. Obrazy z tym motywem to nasiąknięte południowym słońcem kompozycje, ukazujące nadmorskie budynki, sady, z bujnie rozłożystymi drzewami, czy palmami, budowane z nasyconej palety brunatno-zielono-pomarańczowej. Obrazy te niosły w sobie silny ładunek ekspresjonistyczny. Artysta wzbogacał te widoki umieszczając na pierwszym planie sceny rodzajowe z postaciami siedzących przy kawiarnianych stoliczkach, na ławkach. Z biegiem lat pejzaże u Menkesa zmieniły swoją stylistykę i charakter. W czerwcu 1935 roku Zygmunt Menkes wraz ze swoim przyjacielem Arturem Nachtem-Samborskim wyjechał na hiszpańskie Baleary. Prezentowany na aukcji pejzaż z Ibizy jest owocem tej właśnie artystycznej podroży. Przedstawienie to znacznie odchodzi od wcześniej podejmowanych pejzaży przez artystę. Narracja jest o wiele mniej ekspresyjna, malunek jest znacznie delikatniejszy, paleta kolorow znacznie rozjaśniona. Menkes w tym syntetycznym obrazie wspaniale uwidacznia nasycony gorącym słońcem widok hiszpańskiej wyspy.
* Do obiektu zostanie doliczona opłata wynikającą z tzw. droit de suite, tj. prawa twórcy i jego spadkobierców do otrzymywania wynagrodzenia z tytułu dokonanych zawodowo odsprzedaży oryginalnych egzemplarzy dzieł. Opłata będzie obliczana gdy równowartość kwoty wylicytowanej przekroczy 1000 zł. Do 500 000 zł wynosi 5% od kwoty wylicytowanej, a powyżej 500 000 wynosi 3% od kwoty wylicytowanej. W Polsce droit de suite reguluje art. 19-195 ustawy o prawach autorskich i pokrewnych z dnia 4 lutego 1994 r. z późniejszymi zmianami, zgodnie z obowiązującą w Unii Europejskiej dyrektywą 2001/84/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 27 września 2001 r. w sprawie prawa autora do wynagrodzenia z tytułu odsprzedaży oryginalnego egzemplarza dzieła sztuki.
Początkowo studiował w Szkole Przemysłowej we Lwowie. W latach 1919-1922 kontynuował naukę w krakowskiej ASP; w 1922 r. uczęszczał do prywatnej pracowni A. Archipenki w Berlinie. W 1923 r. wyjechał do Paryża, gdzie związał się z kręgiem École de Paris. Dwa lata później osiadł we Francji na stałe. Uczestniczył w paryskich Salonach, wystawiał w wielu galeriach Paryża, m.in.: Bernheim, de France, Le Portique. W 1930 r. pokazywał swe prace w Stanach Zjednoczonych: w Cleveland i Nowym Jorku, a także w Kanadzie i Anglii. W kraju artysta należał do ugrupowań o kolorystycznej orientacji – „Nowa Generacja” i „Zwornik”. W roku 1935 wyjechał do Nowego Jorku. Współpracował z Associated American Artists Gallery i French Art Gallery; przez wiele lat wykładał w Art Students League. W początkowej fazie sztuka Menkesa bliska była estetyce fowizmu. Z czasem pogłębiła się ekspresja jego obrazów; zaczął budować formy wyłącznie plamą barwną, nakładając farbę szybko i spontanicznie. Gama kolorystyczna uległa zawężeniu do nasyconych brązów, żółcieni, czerwieni, zieleni i aksamitnej czerni; mocny, zmysłowy kolor artysta rozgrywał w wielu niuansach, nadając mu wewnętrzny blask. Syntetycznie traktowane postacie obrysowywał wyrazistym, miejscami zanikającym konturem. Głównym tematem jego twórczości były sceny z życia Żydów.