olej tektura, 47,5 × 37 cm
sygn. i dat. p. d.: „Wojciech Kossak/1925”
Obraz stanowił I Nagrodę Honorową Marszałka Polski Józefa Piłsudskiego podczas
Trzecich Międzynarodowych Zawodów Konnych w Warszawie w 1929 roku.
„Zawody Konne w Warszawie w 1929 roku odbyły się pod protektoratem Prezydenta RP Ignacego Mościckiego, Prezydenta Czechosłowacji Tomasza Masaryka, Prezydenta Finlandii Lauri Kristi:ina Relandera, Prezydenta Francji Gastona Doumergue, króla Wioch Wiktora Emanuela II, regenta Królestwa Węgier admirała Miklósa Horthy de Nagybánya. W komitecie honorowym znaleźli się: prezes Marszałek Józef Piłsudski, ambasadorowie i posłowie pełnomocni oraz attachés wojskowi państw reprezentowanych na międzynarodowych zawodach konnych w Warszawie, marszałkowie Sejmu t Senatu, członkowie rządu RP, prezesi towarzystw jeździeckich zrzeszonych w Polskim Związku Jeździeckim oraz dowódcy wielkich jednostek kawalerii’ (Trzecie Międzynarodowe Zawody Konne w Warszawie, Warszawa 1929 r., s. 17). Na zawody, które trwały od 1 do 12 czerwca 1929 roku, przyjechały ekipy z Czechosłowacji, Francji., Rumunii, USA, Węgier, Włoch i Polski. Konkurs o nagrodę Armii Polskiej im. Pierwszego Marszałka Józefa Piłsudskiego odbył się 8 czerwca w Łazienkach. Dokonano wówczas zmian, których celem technicznym była próba wytrzymałości i pewności jeźdźca. Z tego też powodu każdy zawodnik musiał odbyć próbę w dwóch nawrotach i każdorazowo na innym koniu. Suma punktów osiągniętych na obydwu przejazdach decydowała o zwycięstwie. Do przebycia było 18 przeszkód, wysokich około 1,30 .m szerokich na około 4,50 m; dystans około 940 m, szybkość 440 m/min, a norma czasu 2 min 15 sek. Zapisanych było 90 koni pod 45 jeźdźcami. Pierwszą nagrodę otrzymał hr.por. Pierre Clavé z 2 Pułku Kirasjerów z Francji na koniach „Le Trouvére” i na „Quinienie”. J. S.Wojciechowski, Międzynarodowe i krajowe konkursy hipiczne o Nagrodę Armii Polskiej, Oddział Lublin, 2018, str. 32
W 1871 roku przerwał naukę w krakowskim gimnazjum i podjął studia w SSP w Krakowie, pod kierunkiem Władysława Łuszczkiewicza. Trzy lata później, w 1874 roku, wyjechał na dalsze studia do Monachium. Tam nauki pobierał u Aleksandra Straehubera, Aleksandra Wagnera oraz Wilhelma Lindenschmita. Studia malarskie kontynuował w Paryżu w latach 1877–1883. W roku 1895 wyjechał do Berlina, gdzie wraz z Julianem Fałatem namalował panoramę pt. Berezyna. Dzieło to odniosło bardzo duży sukces, a sam cesarz Wilhelm II namówił Kossaka do pozostania w Berlinie, w którym artysta faktycznie przebywał do 1902 roku. Pracował także na dworze Franciszka Józefa II. W roku 1913 objął stanowisko profesora warszawskiej Szkoły Sztuk Pięknych. Uczestniczył w wielu wystawach krajowych, między innymi w Krakowie, Lwowie, Warszawie, a także i zagranicznych – na paryskich Salonach, w Budapeszcie, Pradze, Londynie i Petersburgu. Kossak jawił się jako niezrównany malarz scen batalistycznych i historycznych. Gloryfikował w nich wojsko polskie: ułanów, szwoleżerów, legionistów. Szczególnie chętnie i ze znawstwem malował konie.