drzeworyt, papier, 21,1 × 29,2 cm (odcisk płyty), 22,5 × 30,5 cm w świetle passe-partout
Praca pochodzi z książki Jana Kasprowicza „Taniec Zbójnicki” wydanej przez J. Mortkowicza
w Warszawie w 1929 r.
Analogiczna praca reprodukowana: Maryla Sitkowska, Władysław Skoczylas (1883–1934), Warszawa 2015, poz. 163, s. 24
W latach 1900-1904 studiował w wiedeńskiej Kunstgewerbeschule, a następnie w krakowskiej ASP u T. Axentowicza i L. Wyczółkowskiego. W 1910 roku wyjechał do Paryża, gdzie doskonalił swoje umiejętności pod kierunkiem E. Bourdelle`a. W latach 1912-13 studiował w Lipsku w Akademii Sztuk Graficznych. W latach 1922-34 prowadził katedrę grafiki artystycznej w warszawskiej ASP. Był współzałożycielem Stowarzyszenia Artystów Plastyków "Rytm”. Początkowo uprawiał rzeźbę i malarstwo, w późniejszym czasie poświęcił się grafice, wypracowując własny, oryginalny styl. Uznawany jest za twórcę nowoczesnego drzeworytu. Stworzył około 200 drzeworytów i 100 rycin wykonanych innymi technikami. Po 1920 roku powrócił do malarstwa akwarelowego, tworzył pejzaże podhalańskie, a także malownicze widoki z włoskich podróży do Toskanii.