Władysław Ignacy Stachowski Władysław Ignacy Stachowski – malarz długo zapomniany i prawie nieznany; syn polskiego zesłańca na Kaukazie. W roku 1879 rozpoczął studia w Akademii w Petersburgu, które przerwał niebawem wyjeżdżając na kilka lat do Stanów Zjednoczonych. Studiował malarstwo w Nowym Jorku, a przede wszystkim podróżował, pracując okresowo na farmach. Dotarł aż do Rzeki Czerwonej, poznając tamtejszych Indian. Po powrocie do Rosji ukończył studia w 1888. W 1904 odwiedził Monachium, od 1905 przebywał na Kaukazie. W czasie rewolucji w 1917 wyjechał do Monachium, a w 1919 osiedlił się na stałe w Warszawie. Jego prace pokazywane wówczas na wystawach w Warszawie, Krakowie, Łodzi, Bydgoszczy cieszyły się zainteresowaniem. Znany był głównie jako malarz morza, czerpiący inspiracje zarówno z obrazów Ajwazowskiego, jak i marynistów angielskich. Malował także pejzaże i sceny rodzajowe, najczęściej z końmi. Dwa obrazy artysty - Rozbitkowie i Morskie Oko w Tatrach - znajdują się w zbiorach Muzeum Narodowego w Krakowie.