olej, deska, 56 × 42,5 cm
sygn., dat. i opis. p. d.: „Lbakałowicz 1875 paris”
„W portretach (…) Bakałowicza, choć cechuje je podobna grandezza, uderza kontrast stroju pani – wszystkich owych staranie przez malarza oddanych fałd, drapowań, upięć, falbanek, bufek, kokard z białego, zdającego się szeleścić jedwabiu (…).”
M. Poprzęcka „Polskie malarstwo salonowe”, Warszawa 1991, s. 19
Władysław Bakałowicz W latach 1849 ? 54 kształcił się w warszawskiej Szkole Sztuk Pięknych. W roku 1863 wyjechał do Paryża i osiadł tam na stałe. W okresie od 1865 do 1883 r. wystawiał swoje prace w Salonach paryskich. Swą sztukę prezentował także w Brukseli, Berlinie, Wiedniu, Londynie i Nowym Jorku; w kraju: w Warszawie, Krakowie i Lwowie. Był doskonałym portrecistą, a jego specjalnością był portrety i sceny rodzajowe w kostiumach historycznych. Przedstawiał przede wszystkim epizody z dziejów Francji, sceny z czasów Henryka III i Ludwika XII. Dworskie i salonowe sceny malowane przez Bakałowicza charakteryzowały się teatralną aranżacją wnętrza, dbałością o precyzyjne wykańczanie detalu, realistycznym rysunkiem i maestrią w odtwarzaniu barokowych i rokokowych tkanin. Mistrzowsko operował miękkim modelunkiem światłocieniowym, nadając kobiecym twarzom wyraz tajemniczego piękna.
Czytaj więcej
powrót
O nas
