1. Wacław Szymanowski | Macierzyństwo II, 1901 r.

Uczył się w warszawskiej szkole rysunkowej u W. Gersona. Od 1875 naukę kontynuował w Paryżu u C.Godebskiego a także w École des Beaux-Arts u E.Delaplanche’a. W Monachium studiował malarstwo u G. Benczura i rzeźbę u L.Löfftza (lata 1880-1882). Wystawiał swoje obrazy w Warszawie w TZSP oraz w salonie A. Krywulta. W Kijowie wystawiał u G. Ungra, a w Krakowie w tamtejszym TPSP. Wyjeżdżał na Podhale, Podhale, Pokucie i Huculszczyznę, gdzie malował studia rodzajowe, które wykorzystywał w późniejszych większych realizacjach – m.in. Opowiadania górala czy Kłótni Hucułów (nagrodzonej medalem na wystawie w Monachium w 1888 i w Paryżu w 1889). Od 1890 roku razem ze St. Grocholskim prowadził w Monachium szkołę malarstwa. Od 1895 roku zamieszkał w Paryżu, a po 1905 roku osiadł w Krakowie. W tym okresie zaczął tworzyć rzeźby m.in.: wybitny „Pomnik Artura Grottgera” zrealizowany na krakowskich plantach (projekt 1898, odsłonięcie w 1903). Inny projekt pomnika Chopina dla Warszawy wygrał konkurs w 1909 roku i został zrelizowany w 1926 roku w warszawkich Łazienkach. Był autorem licznych portretów (m.in. J. Malczewskiego, T.Axentowicza) i rzeźb symbolicznych (m.in. Fala, Improwizacja Mickiewicza, Król Olch). Tworzył również nagrobne rzeźby i płaskorzeźby nagrobne.