Uczył się rysunku u F. Słupskiego w Warszawie, a następnie studiował w warszawskiej Szkole Sztuk Pięknych pod kierunkiem K. Stabrowskiego, F. Ruszczyca i K. Krzyżanowskiego. W okresie międzywojennym mieszkał w Warszawie. Podróżował do Włoch, Francji, Niemiec, Anglii, Hiszpanii, Jugosławii, na Węgry i do Maroka. W latach 1921–25 wykładał w warszawskiej SSP. Od 1912 regularnie wystawiał w Towarzystwie Zachęty Sztuk Pięknych. W latach 1927 i 1933 został odznaczony brązowym i złotym medalem. Wystawiał też w warszawskim Salonie Garlińskiego oraz w Lublinie, Krakowie i w Gdyni, a w 1935 w Berlinie. Po II wojnie światowej mieszkał w Szczecinie. Był wybitnym akwarelistą. Malował martwe natury i portrety, a przede wszystkim krajobrazy i architekturę.