dł. całk. szabli w pochwie 1032 mm, dł. szabli 1010 mm, dł. głowni 865 mm, szer. głowni u nasady 36 mm, gr. grzbietu u nasady 9 mm, masa szabli 980 g, masa szabli w pochwie 1985 g
R ę k o j e ś ć zamknięta, oprawa żelazna z prostym jelcem, trójkabłąkowa. Kabłąk główny prostopadły do jelca, łukiem dochodzący do głowicy, z prostokątną szczeliną dla wiązania temblaka. Prosty jelec i przedni kabłąk o przekroju płaskownika. Tarczka od strony wewnętrznej w kształcie półeliptycznym, zawinięta ku górze. Tylne ramię jelca, lekko pochylone do grzbietu głowni, zakończone zwiniętym na okrągło płaskim jelcem. Dwa kabłąki zewnętrzne łukowato, wygięte skuwane w górnej części kabłąka przedniego. Trzon rękojeści drewniany, oplatany sznurkiem i oklejony czarną skórą, nakryty kapturkiem z płaskim denkiem w kształcie migdała oraz podkładką romboidalną do zakuwania trzpienia głowni. Dołem, trzon z kapturkiem uchwycony pierścieniem przy jelcu. G ł o w n i a stalowa, polerowana, o umiarkowanej krzywiźnie, profilowana w bardzo szeroką bruzdę na obu płazach, biegnącą od nasady aż do krótkiego, obosiecznego pióra. Sztych w linii grzbietu. P o c h w a żelazna, płaska na grzbiecie, z szyjką z szerokim, nakładanym na pochwę kołnierzem. Ogniwka z podkładką i kółkami do troków. Ostroga asymetryczna, na brzuścu dłuższa i dołem szersza, na grzbiecie węższa i równoległa do zarysu pochwy.
Szabla jest wierną kopią szabli jazdy lekkiej Bawarii wz 1788. Utworzone po Kongresie Wiedeńskim Królestwo Polskie wyposażyło Wojsko Polskie nie tylko szablami zebranymi z pól bitewnych (głównie francuskimi AN IX, AN XI), ale i wyniesionymi z warszawskiego Arsenału, głównie rosyjskimi wz 1809, 1817, 1827.