R ę k o j e ś ć zamknięta, oprawa żelazna, koszowa. Jelec esowaty, czterokabłąkowy. Tylne ramię zwinięte w płaską łezkę ku głowni. Przednie zakreśla regularny łuk, tworząc kabłąk główny. Trzy boczne, esowato wygięte zbiegają się w górnej części kabłąka głównego. Trzon drewniany, gęsto poziomo karbowany, pokryty czarną skórą. Długi kapturek dołem mocowany na wpust do tylnego ramienia jelca, górą nitowany trzpieniem głowni. G ł o w n i a stalowa, polerowana, o umiarkowanej krzywiźnie. Obustronnie szlifowana w jedną, szeroką bruzdę oraz wąską bruzdeczkę przygrzbietową. Sztych w linii grzbietu. Na wysokości zastawy oba płazy dekorowane rytowanym wątkiem roślinnym oraz panopliami. Na obu progach rytowane ornamenty charakterystyczne dla głowni z końca XVIII wieku. Na zewnętrznym inicjały producenta S & C. P o c h w a stalowa, polerowana, z dwiema ryfkami z ruchomymi koluszkami na grzbiecie. Szyjka z dławikiem mocowana w płaszczu pochwy na wcisk. Ostroga płaska, asymetryczna. Przy szabli temblak legionowy.

Podobna szabla opisana w książce Aleksandra Czerwińskiego i Lesława Dudka, str. 59, poz. 9.