R ę k o j e ś ć otwarta, oprawa mosiężna. Jelec prosty, krzyżowy, z wąsami i ramionami zakończonymi guzami. Pochylona do przodu głowica w formie schematycznej, widzianej z profilu głowy orła. Trzon rękojeści, z dwóch okładzin z kości słoniowej, obwiedziony listwą mosiężną, trzykrotnie poprzecznie nitowany. Na zewnętrznym krzyżu jelca numerator wojskowy K.2:13, na wewnętrznym IL11:21. G ł o w n i a stalowa, polerowana, niklowana, o niewielkiej krzywiźnie. Obustronnie szlifowana w jedną szeroką bruzdę wypełniającą niemal całą powierzchnię płazów. Pióro obosieczne, sztych asymetryczny. Głownia od nasady do połowy brzuśca, po obu stronach, oksydowana na granatowo oraz dekorowana rytowanymi i złoconymi motywami roślinnymi i panopliami. Charakterystyczna dekoracja dla głowni z przełomu XVIII i XIX wieku. P o c h w a skórzana, okucia mosiężne. Szyjka z wyprofilowanym gniazdem na wąsy, zaczepem na zewnętrznej stronie oraz ruchomym koluszkiem na grzbiecie. Poniżej druga ryfka. Pochwa zakończona długim trzewikiem i asymetryczną ostrogą. Po zewnętrznej stronie okucia z okienkami.