Stanisław Wyspiański Malarz, grafik, architekt, poeta i dramaturg młodopolski. Naukę rozpoczął jako wolny słuchacz w krakowskiej Szkole Sztuk Pięknych. Studiował w latach 1887 ? 89 u F. Cynka, I. Jabłońskiego i J. Matejki. Już wówczas współpracował z Matejką nad polichromią w kościele Najświętszej Marii Panny. Naukę kontynuował przebywając na stypendiach w Paryżu w Académie Colarossi w atelier Gustave'a Courtois. W latach 1887-90 i 1896-97 studiował również na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie ? historię, historię sztuki i literatury. Był członkiem założycielem Towarzystwa Artystów Polskich ?Sztuka", kierownikiem artystycznym pisma ?Życie", w ASP od roku 1902 prowadził katedrę malarstwa dekoracyjnego i kościelnego, w 1906 został profesorem. Twórczość Wyspiańskiego obejmuje różne dziedziny sztuki. Pracował szybko i intensywnie, wiele z jego planów artystycznych nie doczekało się realizacji. Malował portrety i pejzaże, najczęściej posługując się techniką pastelową; zajmował się projektowaniem malowideł ściennych i witraży, mebli, kostiumów teatralnych i scenografii. Cecha wyróżniająca polichromie i witraże Wyspiańskiego to dekoracyjność połączona z dramaturgiczną ekspresją. W technice pastelowej posługiwał się mocną, secesyjnie splątaną linią i konturem, który wypełniał szkicowymi plamami intensywnego koloru.