Wybitny przedstawiciel romantyzmu w malarstwie polskim. Artysta wszechstronny. Poza studiami artystycznymi, które odbył pod kierunkiem M. Stachowicza, J. Brodowskiego i F. Lampiego, studiował również nauki przyrodnicze, prawo, historię i języki na Uniwersytecie Jagiellońskim oraz w Getyndze. Zajmował się również muzyką. W czasie powstania listopadowego kierował produkcją broni i amunicji w hucie w Białogonie. Z początkiem 1832 roku wyjechał do Francji, gdzie swoje zainteresowania całkowicie skierował w stronę sztuki. W Paryżu podjął studia u Nicolasa Toussainta Charleta. W Luwrze podziwiał dzieła dawnych mistrzów hiszpańskich, flamandzkich i holenderskich. Wkrótce zyskał sławę jako znakomity akwarelista. W 1835 roku wyjechał do Londynu, a następnie powrócił do rodzinnego Krakowa. W 1837 zamieszkał w Krzyżtoporzycach. W latach 1848–1853 piastował urząd prezesa krakowskiej Rady Administracyjnej. We wczesnych pracach Michałowskiego widać wyraźny wpływ sztuki A. Orłowskiego oraz C. i H. Vernetach. Powstawały wtedy sceny o charakterze militarnym oraz sceny rodzajowe. Okres paryski zaznacza wyraźną inspirację artysty sztuką T.Gericaulta, co najwyraźniej zostało uwidocznione w przedstawieniach koni. Bo to właśnie motyw tych zwierząt najczęściej był wykorzystywany przez artystę w konnych portretach, scenach powstania listopadowych czy batalistycznych z okresu wojen napoleońskich. Michałowski był również znamienitym portrecistą. Portrety jego autorstwa odznaczały się doskonałym rysunkiem oraz pogłębioną kolorystyką. W jego artystycznym ouvre znalazły się autoportrety, portrety członków rodziny artysty, przede wszystkim dzieci, przyjaciół oraz liczne studia portretowe.