Szkołę średnią ukończył we Lwowie, gdzie rozpoczął też studia techniczne, kontynuowane następnie w Grazu. Raniony w pojedynku, wyjechał na rekonwalescencję do Włoch i tam podjął decyzję poświęcenia się sztuce. Studia malarskie rozpocząć miał w Wiedniu, później podobno uczył się w Grazu, Monachium i Düsseldorfie. W latach 1877–1884 kształcił się w École des Beaux-Arts w Paryżu, m.in. u Henri Lehmana i Isidore’a A. Pilsa. Od 1882 pracował dla pisma „Le Monde Illustré” i – jako ilustrator-korespondent – wyjechał do Rosji i Austro-Węgier. Podczas tej podróży był także w Galicji; m.in. we Lwowie, Przemyślu, Kołomyi, w Tatrach i Karpatach. Około 1884 przyjął obywatelstwo francuskie, zamieszkał na stałe w Paryżu, równocześnie stale uczestnicząc w życiu francuskiej Polonii. W 1878 wziął udział w Powszechnej Wystawie w Paryżu, a w 1879 debiutował na oficjalnym Salonie, gdzie odtąd niemal corocznie wystawiał, zyskując renomę wziętego malarza i portrecisty. Swoje prace stale przesyłał także na wystawy w Polsce – do Lwowa, Krakowa, Warszawy. W 1896 został mianowany malarzem departamentu kolonii, zapewne dzięki protekcji brata Emila, gubernatora francuskich terytoriów zamorskich. Podróżował, m.in. na Wyspy Kanaryjskie, do Senegalu, Sudanu, Konga, Tunezji, Mauretanii, Somalii. W kwietniu 1902 wypłynął na Martynikę jako członek rządowej komisji badającej wulkan Montagne Pelée. Zginął podczas jego wybuchu, 8 maja 1902. Był artystą wszechstronnym – malował olejno, akwarelą, pastelami, zajmował się grafiką i techniką fresku, był doskonałym rysownikiem i ilustratorem. Tematyka jego prac obejmowała, m.in. sceny biblijne, sceny inspirowane literaturą, portrety znanych osobistości (Helena Modrzejewska w roli Marii Stuart) i pięknych kobiet (tzw. galeria piękności), sceny rodzajowe i wreszcie obrazy o motywach egzotycznych, malowane podczas licznych podróży.