olej, płótno, 50 x 71, 5 cm, sygn. p.d.: J. M. Kasprowicz
Jakub Michał Kasprowicz Pomimo sprzeciwu rodziny postanowił zostać malarzem. Mając 17 lat opuścił dom rodzinny i udał się do Krakowa, głównego ówcześnie polskiego ośrodka kulturalnego, gdzie jako wolny słuchacz studiował w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych. Nie mając wsparcia materialnego ze strony rodziny, podjął pracę w fabryce żyrandoli i kinkietów, gdzie odkryto jego uzdolnienia techniczne. Właściciel fabryki zaproponował mu kształcenie na studiach politechnicznych za granicą. Nie przyjął tej oferty, ponieważ malarstwo było jego jedynym, najważniejszym celem. W latach 30. przeniósł się do Warszawy, gdzie miał pracownię malarską, otworzył też salon sztuki i zakład oprawy i renowacji obrazów. Miesiące letnie spędzał nad Bałtykiem, tworząc pejzaże morskie. Po Powstaniu Warszawskim trafił do obozu pracy w Niemczech. Po wojnie osiedlił się w Wałbrzychu. Wykorzystując umiejętności plastyczne i techniczne otworzył zakład produkujący drewniane ozdoby i zabawki dla dzieci, wkrótce upaństwowiony. Do Warszawy wrócił na początku lat 50., pracował nad mechanizacją produkcji ram w firmie znajomego. W latach 60. rozpoczął współpracę z Desą, skąd jego dzieła trafiały między innymi do galerii sztuki we Wiedniu, a także do Stanów Zjednoczonych, Holandii i Niemiec. W tym czasie osiadł w Komorowie pod Warszawą, gdzie zmarł.
W swojej twórczości inspirował się malarstwem monachijczyków. Malował pejzaże morskie, konie, zaprzęgi, sceny rodzajowe, martwe natury, motywy orientalne oraz portrety. Swoje obrazy sygnował: „J. M. Kasprowicz”, niekiedy zestawieniem sylab któregoś z imion i z nazwiska np. „J. Kamich ”
Czytaj więcej
powrót
O nas
