akryl, płótno, 90 × 100 cm, na blejtramie napis autorski: „Krzyż: (lewa) J. SZAJNA 1989” oraz „d’Apel”, nalepka z biennale z numerem 195
Wystawiany: XLIV Międzynarodowe Biennale Sztuki w Wenecji, 1990 r., Warszawa, Poznań, Gdańsk, Gdynia 1991–92; Circulo de Bellas Artes, Madryt 1993; Europa-Europa, Bonn 1994; Oświęcim, Düsseldorf, Bochum, Warszawa 1995 r.
Józef Szajna Malarz, scenograf, reżyser, teoretyk teatru, twórca autorskich, nowatorskich przedstawień, profesor Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. To o nim, w roku 1989 podczas Biennale Sztuki w brazylijskim Sao Paulo, krytycy mówili, że jest jednym z pięciu największych artystów XX wieku. Uczestnik walki antyfaszystowskiej, aresztowany, był więźniem w obozach koncentracyjnych w Auschwitz i Buchenwaldzie. Członek Antynazistowskiego Ruchu Oporu 1939-1945 (ZWZ AK). W 1952 r. uzyskał dyplom w zakresie grafiki, a rok później również w zakresie scenografii w krakowskiej ASP. Po studiach, w latach 1954–1963 pracował jako pedagog w macierzystej uczelni. Od roku 1972 był profesorem w ASP w Warszawie, gdzie między innymi kierował studium scenografii. Jednocześnie był aktywny na innych polach: w latach 1955-63 był scenografem, a następnie, do roku 1966, również dyrektorem, kierownikiem artystycznym i reżyserem Teatru Ludowego w Nowej Hucie. Józef Szajna już w Teatrze Ludowym w Nowej Hucie łączył galerię z teatrem, awangardowe działania plastyczne, wystawy i akcje artystyczne w jednym miejscu. Współpracował także ze Starym Teatrem w Krakowie, Teatrem Śląskim w Katowicach, wrocławskim Teatrem Współczesnym czy warszawskim Teatrem Polskim. W roku 1971 stworzył autorski Teatr-Galerię w warszawskim Centrum Sztuki Studio. Szajna reprezentował Polskę między innymi na Biennale w Wenecji (1970 i 1990) oraz Biennale w S?o Paulo (1979 i 1989). Światowy sukces odniósł jako twórca teatralny. Był członkiem licznych stowarzyszeń artystycznych, a za swoje osiągnięcia był wielokrotnie nagradzany i honorowany w kraju i za granicą.
Czytaj więcej