Malarstwo studiował w Akademii Sztuk Pięknych w Wiedniu. Po studiach zamieszkał w Delatynie. Co roku wyjeżdżał do Monachium, gdzie w ostatnich latach swojego życia prowadził swoją pracownię. Swoje prace Jaroszyński prezentował w Towarzystwie Przyjaciół Sztuk Pięknych w Krakowie, w Zachęcie w Warszawie, we Lwowie oraz w Monachium i Wiedniu. Był artystą wszechstronnym – sprawnie operował kilkoma technikami malarskimi. W swojej twórczości nie pozostawał jedynie w kręgu jednego tematu – malował pejzaże, sceny z polowań, sceny historyczne i te, oparte na dziełach literatury. Często pochylał się nad scenami rodzajowymi inspirowanymi folklorem huculskim i góralskim. Powszechnym motywem prac Jaroszyńskiego stanowiła sylwetka konia. W pierwszej fazie twórczości w obrazach artysty widać silne zakorzenienie w tradycji akademickiej, w kolejnych latach artysta śmielej poszerzył swoją paletę barw, wprowadzając do swoich kompozycji efekty światłocieniowe.