Johannes Lodevijk Kleijn Niderlandzki pejzażysta i marynista. Kleijn, jako wybitnie uzdolniony, trafił do haskiej pracowni A. Schelfhouta, będącego w owym czasie jednym z czołowych przedstawicieli romantycznego malarstwa pejzażowego i prekursorem szkoły haskiej. Najprawdopodobniej około 1840 r. wyjechał do Kleve w Niemczech. W tym okresie powstało kilka prac, przedstawiających widoki miejskie i okolice Kleve, które potwierdzają pobyt Kleijna w tym mieście. Po powrocie do Hagi artysta wielokrotnie wystawiał swoje prace (lata 1842?1894), odnosząc niebywały sukces i zdobywając uznanie krytyków. Był współtwórcą XIX-wiecznego odrodzenia malarstwa holenderskiego. Z poparciem króla Holandii Wilhelma I, wskrzesił tradycję malarstwa narodowego. Inspirując się dawnymi mistrzami XVII wieku, malował rodzime widoki z malowniczymi kanałami i wiatrakami, odwołując się w ten sposób do źródeł i tradycji. Jego malowidła ewokują atmosferą ciszy i spokoju, są uosobieniem ducha Holandii. Utrzymane w ciepłej, złocistej kolorystyce, namalowane z niebywałą troską o szczegóły zdradzają niezwykły kunszt pędzla mistrza. Jego obrazy znajdują się w największych muzeach Holandii: w Amsterdame, Hadze, Arnhem, Enchede, a także w Otterloo i Cape Town.