Malarz i rzeźbiarz, przedstawiciel awangardowego ruchu w sztuce. Pierwsze lekcje z artystycznego rzemiosła pobierał w rodzinnym mieście, Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie. W 1911 r. wyjechał do Paryża, gdzie zapisał się na studia w Académie Colarossi. Na miejscu związał się z paryską bohemą, w tym z Chaimem Soutinem oraz Amedeo Modiglianim. Przynależał do kubistycznego ugrupowania artystów Section d’Or. Na przełomie dwóch dekad, twórczość artysty ewoluowała, w l. 20. były to przeważnie kompozycje wielopłaszczyznowe o wyraźnych podziałach, oparte na kontrastowych, intensywnych zestawieniach barwnych. W l. 30. stylistyka ta uległa formalnemu uspokojeniu, zaczęły się za to pojawiać elementy zaczerpnięte z malarstwa surrealistycznego. W rzeźbie Lambert-Ruckiego również zauważalne są kubizujące tendencje, wykonane przeważnie w drewnie lub brązie przedstawienia cechuje syntetyzująca forma, w której można dopatrywać się nawiązań do sztuki prymitywnej. Lata 30. XX w. to również czas, w którym artysta skupił się na tematyce sakralnej, podejmując się realizacji monumentalnych figur i reliefów dla francuskich kościołów.