Jacek Mierzejewski Studia artystyczne rozpoczął w warszawskiej Klasie Rysunkowej. Kontynuował je w Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie w pracowniach F. Cynka, L. Wyczółkowskiego i J. Mehoffera. W latach 1912-1913 przebywał na stypendium we Francji. Należał do awangardowego ugrupowania Ekspresjonistów Polskich (Formistów), uczestnicząc w jego wystawach w Krakowie i Lwowie. Wczesny okres twórczości to przede wszystkim rysunek i grafika, zdradzające silny wpływ akademickich nauczycieli. Mierzejewski wykonywał też ilustracje do czasopism oraz książek dla dzieci. Stopniowo zaczął syntetyzować formy w swoich pracach malarskich i zbliżać się ku poetyce nadrealizmu. W wielu dziełach widoczne jest nawiązanie do renesansowych tradycji ikonograficznych, m.in. w niejednokrotnie powtarzanym wyobrażeniu Zuzanny. Artysta malował chętnie martwe natury oraz portrety, zwłaszcza bliskich osób, stosując wąską skalę barw i delikatny modelunek światłocieniowy.