Jacek Malczewski (1854 Radom - 1929 Kraków)

Koń stojący w zaprzęgu, ukazany z prawego tyłu z woźnicą, 1872 r.

ołówek, papier, 16 × 9,7 cm
Praca pochodzi ze szkicownika artysty.

Do pracy dołączona opinia Adama Konopackiego z 2004 roku.

„Rysunek pochodzi ze szkicownika artysty liczącego 132 karty, opatrzonego na wklejce „tyłowej” autorskim? Numerem XXXII — pisanym pędzlem i jasnoniebieskim atramentem, obok którego to numeru wpisana została ołówkiem data 1872 — zapewne wtórna, odnosząca się do jedynej datowanej przez Jacka Malczewskiego pracy, noszącej datę dzienną i roczną 29 lutego /1872 (…) Szkicownik pochodzi z okresu nauki Jacka Malczewskiego w krakowskim Gimnazjum św. Jacka (1871–1873), gdzie w księdze uczniów jako powołanie (?) wpisano mu malarz. Z czasem uczęszcza na prywatne lekcje rysunku, a następnie jako wolny słuchacz zapisuje się do krakowskiej Szkoły Sztuk Pięknych (późniejszej Akademii). Wysoki numer szkicownika (XXXII) świadczy o niebywałym zapale rysowania jakim odznaczał się naówczas osiemnastoletni Jacek Malczewski. Szkicownik XXXII zawiera więc młodzieńcze prace Malczewskiego — szkice postaci chłopów, wieśniaczek, Żydów, wiejskich dziadów i zaprzęgów, zwierząt, wiejskiej zabudowy, wnętrz kościołów. Gros jest wykonana ołówkiem i najczęściej sprowadzona do oszczędnego zarysu całej postaci lub jej fragmentu. Artysta skupia się w nich na uchwyceniu charakterystycznej pozy, którą oddaje oszczędną, energicznie prowadzoną kreską, rzadko wprowadza w obręb rysunku światłocień (…)

Fragment ekpertyzy Adama Konopackiego z 2004 r.

Jacek Malczewski

Studiował w krakowskiej Szkole Sztuk Pięknych, m.in. w pracowniach W. Łuszczkiewicza i J. Matejki oraz w paryskiej École des Beaux-Arts u E. Lehmanna. Był jednym z założycieli stowarzyszenia „Sztuka”. Od 1902 roku należał do Stowarzyszenia Artystów Polskich, był też członkiem wiedeńskiej Secesji. W latach 1897-1900 oraz 1910-1921 piastował stanowisko profesora Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie. Wczesny okres twórczości artysty, nawiązujący do tradycji realizmu, zdominowany był przez tematy inspirowane polską poezją romantyczną i baśnią ludową oraz odwołujące się do martyrologii Sybiru. W późniejszym czasie zwrócił się ku symbolizmowi, tworząc własną, oryginalną emblematykę. Wykonał też liczne portrety, często połączone z elementami symbolicznymi i alegorycznymi.

Czytaj więcej